WIERUS

Nazwisko utworzone z zamianą sz na s od nazwy osobowej Wierusz, będącej tłumaczeniem łacińskiego imienia Fidelis (zob. B. Mossakowska, Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego, Gdańsk 1993, s. 105). Podstawę nazwiska może stanowić imię Weronika. Por. też wierusza ‘wrzosowica’ – roślina z rodziny wrzosowatych (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 587).