Zdaniem K. Rymuta (zob. Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, t. II L-Ż, Kraków 2001, s. 682) nazwisko pochodzi od imienia germańskiego Wilhelm, to zaś od wil- ‘chęć, wola’, helm ‘hełm’. Nazwisko można wywodzić też od wilin, przymiotnik od wila, „i wasz zapewne chłopiec pod wiliną pójdzie opiekę”, por. też wilać//; 1. (o psie, kocie) machać, merdać, kręcić, fajtać, wachlować, ruszać, kiwać ogonem, 2. snuć się jak mgła (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 607). Por. też wilić = chylić się (zob. Słownik gwar polskich, opr. J. Karłowicz, t. VI, s. 125). To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 403): Lucia Wilinska virgo 1749.
