Nazwisko pochodzi od przezwiska Wilk, to zaś od wilk, m.in.: 1. zwierzę drapieżne z rodziny psów, 2. przenośnie nie wywołuj wilka z lasu = nie budź licha, kiedy śpi, 3. w liczbie mnogiej wilki = skóra wilka, futro wilcze, wilczura, 4. wilki i gąski = zabawa dzieci, 5. obrzęd kolędowy, 6. sztywność karku i w krzyżu od zaziębienia, 7. choroba końska, 8. dyba do skuwania rąk i nóg, 9. punkt podejrzany, nieczysty, pułapka, kruczek, 10. sęk smolny w belce lub desce, 11. parobek nie wkupiony do chłopów robotników, 12. młody wyzwolony parobek, 13. próżniak, wilkiem pędzić = próżnować, 14. rodzaj haka żelaznego (zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 505). Por. też nazwę miejscową Wilk, odnotowaną na terenie byłego powiatu sejneńskiego, tureckiego i wieluńskiego (zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. IX, s. 474). To nazwisko odnotowuje B. Mossakowska w pracy Nazwiska mieszkańców Komornictwa Olsztyńskiego (Gdańsk 1993, s. 107): Nicolaus Vilk 1599. Nazwisko przytaczają Z. Abramowicz, L. Citko, L. Dacewicz w Słowniku historycznych nazw osobowych Białostocczyzny (XV-XVII w.),t. II P-Ż, Białystok 1998, s. 173): Sak Wilk 1545, szl. Jadam Wilk, dziedzicowie z Żyrow Bystrow 1569, szl. Kazimierz Wilk 1571, Matis Wilk 1577, od śl. Marcina Wilka Dąbrowskiego 1580, szl. Kazimierz Wilk 1676, a także J. Bubak, (Słownik nazw osobowych i elementów identyfikacyjnych Sądecczyzny, cz. II, Kraków 1992, s. 278): Mathiasz Wilk de Smysslkowa, Mathias Wilk de Myslkowa, Wylk Carbonistam de Myslkowa 1492, Johanni Wylk 1497, Johanni Wylk de Wyelopoly 1497, Mathiam Wilk 1581, Marczin Wilk s Czieskowicz 1608, Thomasz Wilk 1698. To nazwisko odnotowuje w swej pracy M. Jaracz (Nazwiska mieszkańców Kalisza od XVI do XVIII wieku, Bydgoszcz 2001, s. 403): Solvet Wilk Braseator et Honestus Joannes Wilk Braseator Ancola.
