Nazwisko pochodzi od wilkołek, staropolskiej postaci wyrazu wilkołak, czyli ‘człowiek, który jakoby przemieniał się albo był zaklęty w wilka, rzucającego się na ludzi’ („wilkołak dzieci nabawia trwogi, wiele i starych bab, że jest mniema, ma on być ślepy, mieć wielkie rogi”), zob. tzw. Słownik warszawski, t. VII, s. 612. Por. także nazwę miejscową Wilkołek z byłego powiatu sieradzkiego, zob. „Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich”, t. XII, s. 478.
