Nazwisko proste, równe niemieckiemu imieniu Willer, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 541, to od Wilhelm J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 s. 250 lub Wiliachar, E. Förstemann, Altdeutsches Namenbuch. I Personennamen, München 1966 s. 1601. Nazwisko można też wywodzić od pruskiej nazwy osobowej *Wilerē, utworzonej sufiksem -er- od podstawy Wil-. Nazwę Willer odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 104. Zob. Wille.
