Nazwisko homonimiczne: I. od średnio-wysoko-niemieckiego apelatywu winter, winder ‘zima’, M. Lexers, Mittelhochdeutsches Wörterbuch, Leipzig 1964 s. 323, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 565, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 I s. 818, II. od nazwy miejscowej Winter, H. Naumann, Familiennamenbuch, Leipzig 1987 s. 312; III. od staro-wysoko-niemieckiej nazwy osobowej Wintheri, H. Bahlow, Niederdeutsches Namenbuch, Vaduz Lichtenstein 1987 s. 565, J.K. Brechenmacher, Etymologisches Wörterbuch der Deutschen Familiennamen, II Auflage, t. I, Limburg a.d. Lahn 1957 I s. 818, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997 s. 289. Nazwę Winter odnotował już Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki 1965-1981 t. VI s. 113.
