Nazwiska widok główny

ANDRYKOWSKI

Nazwisko utworzone przyrostkiem –owski od Andryka, formy pochodnej od imienia Andrzej, to zaś zdaniem S. Rosponda (Mówią nazwy, s. 165) pochodzi od greckiego Andreas ‘męski, silny’. Według K. Rymuta (Nazwiska Polaków, t. I A-K, s. 5) imię można wywodzić od anér, gen. andrós ‘mąż’ lub imion złożonych typu Andrónikos.

ANDRYSZAK

Podstawę stanowi imię chrześcijańskie Andrzej. Zdaniem S. Rosponda (Mówią nazwy, s. 165) pochodzi od greckiego Andreas ‘męski, silny’. Według K. Rymuta (Nazwiska Polaków, t. I A-K, s. 5) imię można wywodzić od anér, gen. andrós ‘mąż’ lub imion złożonych typu Andrónikos. Forma Andryszak została odnotowana już w 1431 roku, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 1999, t. I, s. 5. Mniej prawdopodobny jest związek genezy nazwiska z rzeczownikiem andrys/andrus: 1. łobuz wytrwany, 2. złodziej kieszonkowy, zob. Słownik warszawski, t. I, s. 36.

ANDRZEJ

Nazwisko pochodzące od imienia chrześcijańskiego Andrzej, to zaś zdaniem S. Rosponda (Mówią nazwy, s. 165) pochodzi od greckiego Andreas ‘męski, silny’. Według K. Rymuta (Nazwiska Polaków, t. I A-K, s. 5) imię można wywodzić od anér, gen. andrós ‘mąż’ lub imion złożonych typu Andrónikos. Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych (t. I s. 54) wymienia 5 osób o takim nazwisku. Por. ANDERKA, ANDERKO, ANDRZEJAK.

ANDRZEJAK

Podstawę nazwiska Andrzejak stanowi imię chrześcijańskie Andrzej. Zdaniem S. Rosponda (Mówią nazwy, s. 165) pochodzi od greckiego Andreas ‘męski, silny’. Według K. Rymuta (Nazwiska Polaków, t. I A-K, s. 5) imię można wywodzić od anér, gen. andrós ‘mąż’ lub imion złożonych typu Andrónikos.

ANDRZEJEWSKI

Nazwisko pochodzące od imienia chrześcijańskiego Andrzej, to zaś zdaniem S. Rosponda (Mówią nazwy, s. 165) pochodzi od greckiego Andreas ‘męski, silny’. Według K. Rymuta (Nazwiska Polaków, t. I A-K, s. 5) imię można wywodzić od anér, gen. andrós ‘mąż’ lub imion złożonych typu Andrónikos. Potencjalną podstawę nazwiska stanowi także nazwa miejscowa Andrzejewo, odnotowana na terenie byłego powiatu suwalskiego, rossieńskiego i średzkiego, por. także Andrzejów z byłego powiatu ostrowskiego, włodawskiego, łódzkiego, por.

ANDZELAK

Nazwisko pochodzi od jednej ze zdrobniałych form imienia Anzelm, notowanego w Polsce od XIII w., im. germańskie Anselm od ans ‘bóg’ + helm ‘hełm’ (zob. K. Rymut , Nazwiska Polaków, t. 1,  s. 9).

ANEBAT

Nazwisko od staropruskiej nazwy osobowej, zaadaptowanej fonetycznie i fleksyjnie do tekstu łacińskiego Por. pruską nazwę osobową Anneyde, zapisaną w 1328 r. w okręgu Lidzbarka , zob. R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 12 i Bute, Buteko, Butele, Butil (w sąsiedztwie labialnej spółgłoski b staropruskie u zapisano jako a, por. n. msc. Malseyne, Melsein, Molseyn, Mulseyn i Malteinen obok Molteyn, Multen obok Molnyk, Mulnicken), R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 21-22, 123.

ANGER

Nazwisko można wywodzić od niemieckiej nazwy miejscowej lub topograficznej Anger (M. Gottschald, Deutsche Namenkunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954, s. 168), ta ze średnio-wysoko-niemieckiego anger, staro-wysoko-niemieckie angar, od zachodniogermańskiego angra ‘zaniedbana łąka, pastwisko’ (F. Kluge, Etymolgisches Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin 1960,  s. 22). Por. der Anger: 1. ’łąka, błonie, wygon‘, 2. ’plac we wsi, majdan‘.

ANGERIK

Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrick, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, wschodnio-środkowo-niemiecki wariant dialektalny formy Andrick, por. Angress od Andress, zob. H. Bahlow, Deutschen Namenlexicon. Familien und Vornamen nach Ursprung und Sinn erklärt, München 1967 s. 34. Por. także nazwę osobową Ang(i)hari (Ancharius), zob. H. Kaufmann, Ergänzungsband zu Ernst Förstemann Personennamen, München-Hildesheim 1968 s. 82.

ANGERT

Nazwisko utworzone formantem -ert, od pierwszego członu niemieckiego imienia złożonego typu Ang(i)hari. Por. też niemiecką nazwę miejscową lub topograficzną Anger, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168, ta ze średnio-wysoko-niemieckiego anger, staro-wysoko-niemieckie angar, od zachodniogermańskiego angra ‘zaniedbana łąka, pastwisko’, zob. F. Kluge, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, 18. Auflage, bearbeitet von W. Mitzka, Berlin 1960 s. 22. Por. der Anger: 1. ’łąka, błonie, wygon‘, 2. ’plac we wsi, majdan‘.

ANGRICH

Nazwisko równe niemieckiej nazwie osobowej Angrich, zob. M. Gottschald, Deutsche Namekunde. Unsere Familiennamen nach ihrer Bedeutung, Berlin 1954 s. 168. Ewentualnie wariant nazwiska Angrik (wymiana głoskowa ch : k występowała w polszczyźnie, por. kochać : chochać).

Strony

więcej