WOLMANNazwisko proste, równe niemieckiej nazwie osobowej Wolmann, ta powstała od Waldmann przez uproszczenie spólgłosek -ldm > -lm oraz wschodnio-środkowo-niemieckie podniesienie artykulacji a > o, Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 5 Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997, s. 278, por. Wald ‘las’, w compositach ‘leśny’. |
WOLNOWSKINazwisko Wolnowski to przypuszczalnie nazwa odmiejscowa, której podstawę mogła stanowić nazwa Wolna (powiat augustowski, nowogródzki, aleksandrowski), Wolne (powiat nieszawski, bohoduchowski), zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 856, lub tym podobna, zawierająca człon Woln-. |
WOLSKINazwisko pochodzi od bardzo popularnej nazwy miejscowej Wola „łacińskie libera villa, libertas, nazwa nadawana wsiom rolniczym, pojawiającym się już w połowie XIII wieku i stanowiącym w stosunku do innych odrębną kategorię osad, ze względu na ludność używaną do zasiedlania takowych i nadawane jej swobody”, zob. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, s. 774. Można je także wywodzić od imion złożonych typu Wolimir albo od czasownika woleć czy rzeczownika wola. Nazwę osobową Wolski odnotowano na terenie Polski już w 1381 roku, zob. K. |
WOLTER |
WOŁEK |
WOŁKNazwisko pochodzi od nazwy osobowej Wołk, ta od kresowego określenia wilka, oznaczającego, m.in.: 1. zwierzę drapieżne z rodziny psów, 2. przenośnie nie wywołuj wilka z lasu = nie budź licha, kiedy śpi, 3. w liczbie mnogiej wilki = skóra wilka, futro wilcze, wilczura, 4. wilki i gąski = zabawa dzieci, 5. obrzęd kolędowy, 6. sztywność karku i w krzyżu od zaziębienia, 7. choroba końska, 8. dyba do skuwania rąk i nóg, 9. punkt podejrzany, nieczysty, pułapka, kruczek, 10. sęk smolny w belce lub desce, 11. parobek nie wkupiony do chłopów robotników, 12. młody wyzwolony parobek, 13. |
WOŁODKIEWICZNazwisko można wywodzić od staropolskich imion złożonych typu Włodzisław, Włodzimir, Władysław w skład których wchodziła cząstka włod- zaczerpnięta z włodać, dziś władać ‘sprawować władzę, być właścicielem czegoś’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków, t. II, s. 689. |
WOŁOSZCZAKNazwisko Wołoszczak to forma pochodna od nazwy etnicznej Wołoch/Wołosz, która to nazw w językach słowiańskich oznaczała pierwotnie ludność pochodzenia romańskiego lub zromanizowaną na terenie Półwyspu Bałkańskiego; wywodzi się ją od nazwy celtyckiego plemienia Woków (Volkos), osiadałego w starożytnej Galii Narbońskiej, ta nazwa stała się w językach germańskich synonimem Celtów, potem zromanizowanych Galów, a następnie – w językach słowiańskich – ludzi pochodzenia romańskiego, mieszkańców Italii (stąd polskie Włoch), zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. |
WOŁOWSKI |
WOŁOŻONEKNazwisko Wołożonek wywodzi się od określenia Wołoch, odnoszącego się do ‘członka ludności pasterskiej Karpat pochodzenia romańskiego’, zob. K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, Kraków 2001, t. II, s. 699. Więcej na temat tego słowa zob. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wo%C5%82osi |
WOPPAINNazwisko od pruskiej nazwy osobowej *Wōpainē, utworzonej sufiksem -ain- od rdzenia Wōp-, por. Wope, Wopine, Wopole, R. Trautmann, Die altpreußischen Personennamen, 2. Umveränderte Auflage, Göttingen 1974 s. 121. |
WORAŃSKINazwisko utworzone formantem -ski od nazwy miejscowej na Warmii – Worany, J. Krzepela, Rody ziem pruskich, Kraków 1927 s. 174, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. F. Sulimierski, B. Chlebowski, W. Walewski, Warszawa 1880, t. XIII s. 939. Por. też Worein, Woreinski. |